Ακριβώς μια βδομάδα πριν τις εκλογές, ο δικομματισμός ανησυχεί για την αδυναμία του να εγκλωβίσει τους πολίτες, αλλά ταυτόχρονα αδυνατεί να υιοθετήσει -έστω και υπό την προεκλογική πίεση- έστω και ένα φιλολαϊκό μέτρο.
Ο κ.Καραμανλής δεν δεσμεύεται ρητά και κατηγορηματικά ότι το ΦΠΑ δεν θα αυξηθεί. Ο κ.Παπανδρέου δεν δεσμεύεται ότι εννοεί τις υποσχέσεις του, καθώς η τακτική της κατεστραμμένης οικονομίας προσφέρεται για δικαιολογία μετά τις εκλογές. Κανένας από τους δύο δεν δεσμεύεται ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν θα υπάρξει αρνητική εξέλιξη στο ασφαλιστικό όσον αφορά όρια ηλικίας, εισφορές, ύψος συντάξεων.
Και οι δύο, στη ΔΕΘ προχώρησαν σε γενικόλογες, επαναλαμβανόμενες, κουραστικές, αναξιόπιστες τοποθετήσεις, που δεν συνιστούν συγκεκριμένο πρόγραμμα, ακριβώς επειδή το αληθινό τους πρόγραμμα είναι η υλοποίηση ενός κοινωνικού και οικονομικού εφιάλτη για τον εργαζόμενο κόσμο.
Και οι δύο στη ΔΕΘ επιχείρησαν να βάλουν τον δυσαρεστημένο και αναποφάσιστο κόσμο στη στρούγκα του δικομματισμού. Ο κ.Καραμανλής επαναλαμβάνοντας το δίλημμα «εγώ ή παραλυσία». Ο κ.Παπανδρέου μιλώντας για σύγκλιση με την αριστερά και ειδικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοητές οι σκοπιμότητες να τρομοκρατήσουν την αντιδικομματική ψήφο (και ειδικά την αριστερή). Κατανοητές οι σκοπιμότητες να ταυτίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ με τον έναν εταίρο του δικομματισμού.
Δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε: Η πολιτική για εμάς, για την αριστερά, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να κάνουμε πράξη τις ιδέες μας. Δεν είναι να κάνουμε πράξη τις ιδέες των άλλων.