«Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου»
Κουραστήκαμε να ακούμε τις επιθέσεις του ΚΚΕ ενάντια στο Σύριζα σε κάθε ομιλία, σε κάθε τηλεοπτικό πάνελ και σποτ, σε κάθε φυλλάδιο του κόμματος αυτού. Επ’ αυτού μερικές παρατηρήσεις:
-
Δεν τολμούν τα στελέχη του ΚΚΕ να αντιπαρατεθούν στις θέσεις και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ –διακήρυξη, θέσεις συγκεκριμένες, δηλώσεις στελεχών του κλπ- αλλά θέλει να ταυτίσει το ενωτικό εγχείρημα με ένα μέρος του, τον ΣΥΝ και αναφερόμενοι συστηματικά σε θέσεις ενός ορισμένου παρελθόντος –και πάντως όχι του ενωτικού συνδυασμού ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνάει η ηγεσία του ΚΚΕ πως ο Σύριζα είναι η πλατύτερη αριστερή αντινεοφιλελεύθερη συσπείρωση οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς και της οικολογίας και μάλιστα πρόσφατα προστέθηκε και το ΔΗΚΚΙ που μέχρι πρότινος συνεργαζόταν με το ΚΚΕ;
- Τι σημαίνει πολιτικά η επίθεση σε μια τέτοια συσπείρωση; Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα. Η απάντηση είναι πως και το ΚΚΕ αισθάνεται φόβο από την δυναμική και την επίδραση που έχει μέσα στο κόσμο της αριστεράς (και την επιρροή του) ο αριστερός πολιτικός λόγος και το κάλεσμα για ενότητα. Γιατί έχει έρθει ο καιρός να ξεπεράσουμε την κατάσταση που περιγράφει η λαϊκή παροιμία «μικρό-μικρό τ’ αμπέλι μου, μα καταδικό μου». Χρειαζόμαστε μια μεγάλη σύγχρονη μαχητική κινηματική ενωτική αριστερά που να αποτελέσει την ραχοκοκαλιά ενός πολικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού. Η επίθεση του ΚΚΕ στο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει αυτήν την κατεύθυνση και δηλώνει την άρνηση της ηγεσία του να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη που απαιτεί η συγκυρία. Πολιτικά αυτό σημαίνει «ανάσα» για την κυβέρνηση -σημερινή και αυριανή- για το δικομματισμό. Τα εύσημα που εισπράττει από παράγοντες της ΝΔ το ΚΚΕ θα έπρεπε να το προβληματίζουν. Γιατί η εξουσία ξέρει και αυτή να κλείνει το μάτι. Ξέρει πως ένα κόμμα που βλέπει με επιφύλαξη τα κινήματα, που θέλει μόνο ελεγχόμενες κινητοποιήσεις, που τηρεί τα συμφωνημένα και τα όρια που έχουν τεθεί είναι προτιμότερο από μια συσπείρωση που έχει κινηματικά χαρακτηριστικά, που αφήνει χώρο στην ριζοσπαστικότητα, που ανοίγεται στο διάλογο και την αντιπαράθεση, που τολμά να αγωνίζεται.
- Το ύφος, η σιγουριά, η αλαζονεία που επιδεικνύουν και κυρίως η άνεση στην επίθεση ενάντια σε μια αριστερή συσπείρωση δείχνει ότι δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν και συνεχίζουν μια νοοτροπία και αντίληψη που διαπερνούσε το χώρο αυτό στη «χρυσή» εποχή του «υπαρκτού σοσιαλισμού» των Χρουστσώφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσώφ και Σία. Τότε που το σοσιαλιστικό προσωπείο, η τυπική τακτοποίηση όλων των θεμάτων μέσω ιδεολογικών επιτροπών και κομματικών ιερατείων και οι τακτικές επιδείξεις δύναμης συνδυαζόταν μια χαρά με το καπιταλιστικό σαράκι που κατέτρωγε όλες τις λαϊκές κατακτήσεις προωθώντας την παλινόρθωση. Κακέκτυπο εκείνης της περιόδου η σημερινή πολιτική του ΚΚΕ στην ουσία διευκολύνει τον δικομματισμό και ιδιαίτερα την πτέρυγα της ΝΔ να προχωρήσουν την πολιτική τους, διασπώντας την αριστερά, συκοφαντώντας κινήματα και αγωνιστές. Μεγάλα λόγια για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, απουσία αντικυβερνητικού έργου και αιχμών, φόβο μπροστά στα κινήματα, επιθέσεις σε άλλες αριστερές δυνάμεις.
- Αν θέλει το ΚΚΕ να είναι χρήσιμο στο λαό και στην κοινωνία, να δει με σεμνότητα και ταπεινότητα τον απολογισμό πεπραγμένων του στο ζήτημα της δημιουργίας ενός λαϊκού μετώπου και μιας λαϊκής συσπείρωσης. Αλήθεια τι εμποδίζει σήμερα να ενωθεί όλος ο κόσμος που πλήττεται από το νεοφιλελευθερισμό, να ενωθούν όλες οι δυνάμεις που έστω στις διακηρύξεις ζητούν την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής; Δεν είναι αυτό ένα πρώτο χειροπιαστό βήμα που θα δείξει ότι η κομμουνιστική αριστερά μπορεί να διαδραματίσει θετικό και πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα σε μεγάλες συσπειρώσεις και κινήματα. Ή μήπως αυτό δεν το αντέχουν για διάφορους λόγους οι σ. του ΚΚΕ; Για την αναξιοπιστία της σημερινής αριστεράς δεν έχει καμιά ευθύνη το ΚΚΕ, η πολιτική του, η πραχτική του; Για την μαζικοποίηση του πρώτου κόμματος της αριστεράς του κόμματος των «πρώην» δεν φέρει καμιά ευθύνη, δεν έβαλε καθόλου το χεράκι του;
- Αναφέρονται συχνά οι σ. του ΚΚΕ ότι κλείνουμε το μάτι σε ένα από τα κόμματα του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ) και ότι ετοιμάζουμε κουστούμι συνεργασίας κυβερνητικής. Πρώτο δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα, τις αντιθέσεις της, τις ανάγκες και τα καθήκοντα που προκύπτουν. Δεύτερο, πρέπει να ξέρουν οι σ. ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν κλείνει το μάτι σε κανέναν από τα δύο μεγάλα κόμματα –αν δεν κάνουμε λάθος ιστορικά και το ΚΚΕ έχει κλείσει το μάτι και στο ΠΑΣΟΚ στην μεταπολίτευση και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και προς την ΝΔ με την συγκυβέρνηση το 89-90 και πολύ πρόσφατα σε δημοτικό και νομαρχιακό επίπεδο- και ότι αγωνιζόμαστε για μια ουσιαστική ανεξαρτησία από τον δικομματισμό αναγνωρίζοντας ότι αυτό απαιτεί πολλές ρήξεις που η συνολικά η αριστερά ακόμα δεν έχει προωθήσει σε βάθος και με ουσιαστικό τρόπο.
Αν και κουραστήκαμε να ακούμε τις επιθέσεις του ΚΚΕ, δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε πως μόνο η κοινή δράση της αριστεράς πολιτικής και κοινωνικής μπορεί να ανοίξει έναν δρόμο, γι αυτό δεν θα χάσουμε το μπούσουλα και θα συνεχίσουμε να καλούμε και τις δυνάμεις του ΚΚΕ σε κοινή συστράτευση ενάντια στο κοινό εχθρό. Μόνο που δεν θα σιωπούμε όταν θα δεχόμαστε συκοφαντικές επιθέσεις.
Καλούμε τον κόσμο της αριστεράς, όπου κι αν βρίσκεται, από όποια διαδρομή κι αν προέρχεται να απαιτήσει να ξεπεραστεί αυτή η άσχημη κατάσταση, να απαιτήσει να αλλάξουν τα πράγματα στην αριστερά, να ενεργοποιηθεί ώστε να αλλάξουν τα πράγματα, να στηρίξει το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Τελευταία πληροφορία: Το μεγαλύτερο κόμμα της αριστεράς, το κόμμα των «πρώην», φέρεται να αισθάνεται βαθιά προσβεβλημένο από τους υπαινιγμούς της κας Παπαρήγα και κατά πάσα πιθανότητα θα υπερψηφίσει μαζικά την ενωτική αριστερά και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.