Οι εκπρόσωποι των σφαγέων στην Κρήτη είναι ανεπιθύμητοι!
Με αντιιμπεριαλιστικά και φιλειρηνικά συνθήματα υποδέχτηκε ο λαός της Κρήτης την ισραηλινή ομάδα στο παγκρήτιο στάδιο το βράδυ της 1ης Απριλίου στον αγώνα με την Εθνική Ελλάδος. Παρά τις απαγορεύσεις της FIFA και την ένοχη συναίνεση – υποταγή της ΕΠΟ και της ελληνικής κυβέρνησης, Κρήτες και παλαιστίνιοι φίλαθλοι κουρέλιασαν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας και τους αλλεπάλληλους σωματικούς ελέγχους. Ανάρτησαν τεράστιο πανό με το σύνθημα “Free Palestine”, ανέμισαν παλαιστινιακές σημαίες και φώναξαν συνθήματα για την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης, όπως “ο αθλητισμός ενώνει – το Ισραήλ σκοτώνει” και “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”. Το βράδυ της Πρωταπριλιάς ο προοδευτικός φίλαθλος κόσμος του νησιού απέδειξε ότι το ισραηλινό κράτος είναι ανεπιθύμητο στη χώρα μας με οποιαδήποτε μορφή του.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί η μετατροπή του Ηρακλείου σε φρούριο τις παραμονές του αγώνα. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ στα κεντρικά σημεία της πόλης μέρα μεσημέρι, η παρουσία πλήρως εξοπλισμένου κλιμακίου του ισραηλινού στρατού στις προπονήσεις της εθνικής ομάδας του Ισραήλ και οι ελεύθεροι σκοπευτές στις ταράτσες των κτιρίων γύρω από το ξενοδοχείο της ισραηλινής αποστολής διαμόρφωσαν ένα κλίμα που δεν θύμιζε Ηράκλειο αλλά κατεχόμενα εδάφη. Παλαιστινιακά εδάφη.
Στην ίδια λογική, η παραφιλολογία μέρους του ελληνικού τύπου, τοπικού και πανελλαδικού για “φόβο τρομοκρατικής επίθεσης”, “για πράκτορες της Μοσάντ που θα προχωρήσουν σε ανακρίσεις”, “για συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να ρεζιλέψουν τη χώρα και την εθνική ομάδα στο εξωτερικό” είχε σαν σκοπό να ταυτίσει την ένδειξη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό με τον αντισημιτισμό (κλασική τακτική του ισραηλινού κράτους) και να τρομοκρατήσει και να αποθαρρύνει το φίλαθλο κοινό από το να αποδοκιμάσει το ισραηλινό κράτος για τα εγκλήματα του.
Δεν τα κατάφεραν όμως. Όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό και το φιλοπαλαιστινιακό αίσθημα του ελληνικού λαού δεν κάμφθηκε. Έτσι, μετά την Ισπανία και τη Σουηδία, έρχεται και η Ελλάδα να προστεθεί στις χώρες όπου μεγάλα αθλητικά γεγονότα σημαδεύονται από διαμαρτυρίες και ακτιβισμούς υπέρ του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού, αποδεικνύοντας και με αυτόν τον τρόπο την αποδοκιμασία και το μίσος των λαών του πλανήτη για το κράτος των δολοφόνων, για το Ισραήλ.