Σε αναμονή της ανακοίνωσης του χώρου όπου θα χωροθετηθεί το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων βρίσκεται η Πάτρα, με το κλίμα να είναι βαρύ έπειτα και από τα επεισόδια που έγιναν έξω από το λιμάνι πριν από μία εβδομάδα, με αφορμή τον άγριο ξυλοδαρμό, από άνδρες του Λιμενικού Σώματος, Αφγανού μετανάστη που προσπαθούσε να κρυφτεί σε φορτηγό για την Ιταλία.
Η τοποθεσία κρατιέται ακόμα μυστική από το υπουργείο Εσωτερικών, την ίδια στιγμή που οι "διαρροές" (υπάρχουν δέκα υποψήφιες περιοχές) ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων από τους τοπικούς δημάρχους, με την περιρρέουσα άποψη να είναι "πηγαίνετέ τους όπου θέλετε, εκτός από εδώ". Την ίδια στιγμή, η όλη συζήτηση δεν μπαίνει στην ουσία του ζητήματος, η οποία δεν είναι άλλη από το τι συνοδευτικά μέτρα θα παρθούν προκειμένου να μη μετατραπεί σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ποια θα είναι η προοπτική για τους μετανάστες, αν δεν υπάρξουν παράλληλες διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου ή για την παροχή προσωρινών ταξιδιωτικών εγγράφων προκειμένου να μεταβούν στις χώρες που επιθυμούν; Η μη απάντηση σε αυτό το ερώτημα και ο περιορισμός της συζήτησης στο "όχι εδώ", από τη μια ενισχύει τις τοποθετήσεις που υποστηρίζουν ότι κανένας πρόσφυγας δεν θα πάει στο κέντρο φιλοξενίας και από την άλλη βάζει τα θεμέλια για τη μετατροπή του κέντρου σε φυλακή με τρίμηνη "ποινή", όσο δηλαδή είναι το χρονικό διάστημα που προβλέπεται για την παραμονή των προσφύγων στο χώρο. Και μετά τι; Παράλληλα, ο συγκεκριμένος προσανατολισμός της συζήτησης ενισχύει την άποψη ότι η λύση θα δοθεί μέσω της μετατροπής του λιμανιού της Πάτρας σε "φρούριο", άποψη που –εκτός των άλλων– βασίζεται στο εκτός πραγματικότητας επιχείρημα ότι "τα κυκλώματα των δουλεμπόρων θα αποθαρρυνθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο από το να φέρνουν τους μετανάστες στην Πάτρα". Αν κάτι αποδεικνύεται από όλα τα παραπάνω είναι ότι ακόμα και σήμερα, παρά τη διακηρυγμένη δημιουργία κέντρου φιλοξενίας, το κράτος και οι τοπικοί φορείς εξακολουθούν να αρνούνται να αποδεχτούν την ύπαρξη του φαινομένου της μετανάστευσης στην Πάτρα. Αρνούνται να "δουν" τα ζητήματα που ανοίγονται ως συνέπειες αυτού του δεδομένου και εξακολουθούν να στρουθοκαμηλίζουν, μη θέλοντας να αναμετρηθούν με την προσπάθεια να βρεθεί λύση, γεγονός που αφήνει ελεύθερο το πεδίο σε ρατσιστικές αντιλήψεις.
Κ.Π.