Συγκρούσεις στο Λίβανο με πυροδότες τους Δυτικούς
Η φιλοδυτική κυβέρνηση του Λιβάνου προχώρησε την προηγούμενη εβδομάδα σε μια προκλητική επίθεση ενάντια στη Λιβανική Αντίσταση. Εκτελώντας τις εντολές των ΗΠΑ και του Ισραήλ, επιχείρησε να απενεργοποιήσει το σύστημα τηλεπικοινωνιών της Χεζμπολάχ, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νικηφόρα απόκρουση της ισραηλινής εισβολής πρόπερσι, και να αντικαταστήσει το διευθυντή του αεροδρομίου της Βηρυτού, που "κατηγορείται" ως συμπαθών της Αντίστασης. Η αντίδραση των δυνάμεων της αντιπολίτευσης ήταν ακαριαία: οι μαχητές της Αντίστασης έθεσαν μέσα σε λίγες ώρες υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της πρωτεύουσας και κατέλαβαν τα κυβερνητικά κτίρια. Τελικά ο (μέχρι στιγμής ουδέτερος) Λιβανικός Στρατός, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης, ανακοίνωσε ότι δεν θα εφαρμόσει τις αποφάσεις της φιλοδυτικής κυβέρνησης. Όμως τα τσιράκια της Δύσης και του Ισραήλ δεν το βάζουν κάτω: συνεχίζουν τις προβοκάτσιες και τις δολοφονίες αμάχων, με σκοπό να προκαλέσουν μακελειό για να διευκολύνουν τα σχέδια της Ουάσιγκτον και των σιωνιστών. Δημοσιεύουμε εδώ αποσπάσματα συνέντευξης που παραχώρησε ο συγγραφέας και ακτιβιστής Σαμά Ιντρίς, αρχισυντάκτης του περιοδικού λόγου και τέχνης "Αλ-Αντάμπ". Η συνέντευξη δόθηκε στις 9 Μαΐου στην εφημερίδα της λιβανικής διασποράς "Tadamon!" ("Αλληλεγγύη!").
Μπορείτε να περιγράψετε την τρέχουσα κατάσταση στη Βηρυτό;
Τώρα που έχασαν τη μάχη, οι φιλοκυβερνητικές δυνάμεις ισχυρίζονται ότι δεν την προκάλεσαν και αρνούνται ότι οργανώνουν ένοπλες ομάδες, κατηγορώντας ταυτόχρονα τη Χεζμπολάχ ότι δρα για λογαριασμό του Ιράν και της Συρίας. Οι συγκρούσεις άρχισαν αφού η κυβέρνηση προσπάθησε να χτυπήσει το ανεξάρτητο σύστημα τηλεπικοινωνιών της Χεζμπολάχ, που έπαιξε ρόλο-κλειδί στην Αντίσταση και δεν κατόρθωσαν να σπάσουν οι Ισραηλινοί. Επίσης προσπάθησε να αντικαταστήσει τον επικεφαλής του αεροδρομίου της Βηρυτού… Η στρατηγική των κυβερνητικών είναι να συκοφαντήσουν τη Χεζμπολάχ ως ξένη δύναμη, ως πράκτορα των "βάρβαρων Ιρανών". Όμως οι πλατιές μάζες, συμπεριλαμβανομένων των σουνιτών, κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζουν τη Χεζμπολάχ ως μια σεχταριστική σιιτική δύναμη.
Στις 7 Μαΐου η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας κάλεσε σε γενική απεργία, κίνηση που υποδεικνύει ότι η οικονομική κατάσταση παίζει καθοριστικό ρόλο. Πώς κρίνετε αυτή την εξέλιξη;
Δυστυχώς ένα σημαντικό πολιτικό έλλειμμα της αντιπολίτευσης είναι ότι δεν συνδέει άμεσα την τρέχουσα κατάσταση με την οικονομική κρίση. Παρόλο που η αντιπολίτευση, με επικεφαλής τη Χεζμπολάχ, τίθεται στο πλάι των συνδικάτων, δεν έχει μέχρι στιγμής προωθήσει μια ισχυρή κριτική της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Δυστυχώς οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και η ενασχόληση με αυτά τα προβλήματα δεν συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες της αντιπολίτευσης. Είναι μια μεγάλη αδυναμία.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το κίνητρο για τη νεολαία που πήρε μέρος στις συγκρούσεις συνδέεται άμεσα με τη δύσκολη οικονομική κατάσταση. Τι λέτε γι’ αυτό;
Είναι σαφές ότι η φρικτή οικονομική κατάσταση παίζει σημαντικό ρόλο στις σημερινές συγκρούσεις. Πάντως δεν πρόκειται για ένα αυθόρμητο ξέσπασμα, παρόλο που υπάρχει μια μειοψηφία ανοργάνωτων που π.χ. καίνε αυτοκίνητα ή μαγαζιά. Όμως, γενικά μιλώντας, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης συνιστούν ένα πολύ καλά οργανωμένο πολιτικό κίνημα. Πολλοί από τους φιλοκυβερνητικούς είναι άνθρωποι που τους κουβάλησαν από ιδιαίτερα φτωχές περιοχές που βρίσκονται μακριά από την πρωτεύουσα. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι περισσότεροι νόμιζαν ότι τους φέρνουν για δουλειά! Γι’ αυτό και όταν άρχισαν οι συγκρούσεις παραδίδονταν αμαχητί, κατά κύματα. Δυστυχώς, ενώ η οικονομία έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη δημιουργία της τρέχουσας σύγκρουσης, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης τη βάζουν σε δεύτερη μοίρα.
Ας μιλήσουμε για τη σημερινή κυβέρνηση. Τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κρίση…
Καταρχήν, είναι μια κυβέρνηση αντισυνταγματική, αφού δεν εκπροσωπεί πια όλες τις κοινότητες που συναποτελούν το Λίβανο. Σε διεθνές επίπεδο, είναι πασιφανής η συμμαχία της με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο – βλέπει τον εαυτό της ως τμήμα της ατζέντας των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μέση Ανατολή. Προσπαθεί να εμφανίσει τη Χεζμπολάχ ως ξένη δύναμη. Αλλά όταν το Ισραήλ εισέβαλε στο Λίβανο το 2006, αυτή η κυβέρνηση δεν προέβαλε καμιά αντίσταση – παρά τη λογοκοπία περί "κυριαρχίας", "ανεξαρτησίας", "ελευθερίας"…
Πώς σχετίζεται η σημερινή κρίση με την ισραηλινή εισβολή του 2006;
Το σύστημα τηλεπικοινωνιών της Χεζμπολάχ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόκρουση του Ισραήλ. Ίσως πιο σημαντικό από τις ρουκέτες και τα όπλα. Δίχως αυτό, όλο το οπλοστάσιο της Αντίστασης θα ήταν άσφαιρο. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θέλουν να αφοπλίσουν τη Χεζμπολάχ, αλλά απέτυχαν να το κάνουν με την εισβολή τους το 2006. Τώρα επιχειρούν το ίδιο μέσα από μια διαφορετική στρατηγική.
συνέντευξη: Ερρίκος Φινάλης