Ολιγαρχία και ΗΠΑ σπρώχνουν τη Βολιβία σε εμφύλιο σπαραγμό, του Γιώργου Τσίπρα

Το Δεκέμβρη του 2005 ο Έβο Μοράλες εκλέχθηκε πανηγυρικά πρόεδρος της Βολιβίας. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Λατινικής Αμερικής ένας ιθαγενής χωρικός αναδείχθηκε στο ανώτατο αξίωμα της χώρας του μετά από πολύχρονους, αιματηρούς αγώνες της φτωχολογιάς της πόλης και του κάμπου. Η κυβέρνηση του Μοράλες πήρε άμεσα μέτρα για την αναδιανομή της γης και την ανακούφιση της αγροτιάς, ώστε η μεγάλη και εξαθλιωμένη λαϊκή πλειοψηφία της πλούσιας σε φυσικούς πόρους Βολιβίας να γνωρίσει επιτέλους μια αξιοπρεπή, ανθρώπινη ζωή. Όμως είχε μια βασική αδυναμία: μέχρι πριν λίγες μέρες, ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με τα προβλήματα των ιθαγενών και των αγροτών, πολιτική που την αποξένωσε από τη μαχητική εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα…

Ταυτόχρονα η ντόπια ολιγαρχία, με την ανοιχτή υποστήριξη των ΗΠΑ και των πολυεθνικών, από την πρώτη στιγμή έδειξε τη διάθεσή της να μην αναγνωρίσει την ξεκάθαρη εκλογική νίκη του μπλοκ του Μοράλες. Ιδίως στις πλούσιες ανατολικές επαρχίες (Σάντα Κρουζ κ.λπ.), όπου βρίσκονται τα περισσότερα κοιτάσματα υδατανθράκων και τα εύφορα κτήματα, και στις οποίες ζουν οι λευκοί τσιφλικάδες και μπίζνεσμεν, η ολιγαρχία προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανατρέψει τη λαϊκή κυβέρνηση και να διαμελίσει τη χώρα. Το παράνομο ψευτοδημοψήφισμα της 4ης Μαΐου για "αυτονομία" της Σάντα Κρουζ (που καταγγέλθηκε ως τέτοιο ακόμη και από τον ΟΗΕ και τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών) αποτελεί το αποκορύφωμα των αλλεπάλληλων αποπειρών της ολιγαρχίας να ξαναπάρει στα χέρια της τον πλήρη έλεγχο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, μόνο στην επαρχία της Σάντα Κρουζ, μόλις 16 οικογένειες κατέχουν 313.000 εκτάρια εύφορης γης, όπου δουλεύουν εκατοντάδες χιλιάδες σύγχρονοι δουλοπάροικοι. Πρόκειται για γη των ιθαγενών, την οποία οι σύγχρονοι τσιφλικάδες "απέκτησαν" από το 1953 ως το 1992 χάρη στις αλλεπάλληλες στρατιωτικές δικτατορίες. Το ίδιο ισχύει στα ορυχεία και στις βιομηχανίες. Σήμερα οι ολιγάρχες και το πολιτικό και κρατικό προσωπικό που τους υπηρετεί, στη μεγάλη πλειοψηφία τους λευκοί και απόγονοι λευκών, διατείνονται ότι αποτελούν… ιδιαίτερο έθνος και διεκδικούν την αυτονόμησή τους από τη Βολιβία! Με την άμεση υποστήριξη των ΗΠΑ, έχουν εξοπλίσει τον ιδιωτικό τους στρατό, που προσπαθεί με δολοφονίες, απαγωγές και βασανιστήρια να τρομοκρατήσει τη φτωχολογιά. Στην υπηρεσία τους έχουν και τα κυρίαρχα ΜΜΕ, που καθημερινά παραπληροφορούν και ξερνούν χολή ενάντια στην κυβέρνηση των "τεμπέληδων ιθαγενών"!

Τη μέρα του ψευτοδημοψηφίσματος οι συμμορίτες της ολιγαρχίας προσπάθησαν να εισβάλλουν σε λαϊκές γειτονιές και να υποχρεώσουν τους κατοίκους να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο "Πλαν Τρες Μιλ", όπου ζουν 200.000 άνθρωποι, ο λαός ξεσηκώθηκε και αντιμετώπισε με πέτρες, καδρόνια και μολότοφ τους εισβολείς της φασιστικής "χρυσής νεολαίας". Παρόμοιες σκηνές επικράτησαν και σε πολλές ακόμη φτωχογειτονιές. Με ανακοίνωσή του το Κ.Κ. Βολιβίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό-Μαοϊκό), που συμμετέχει στην κυβέρνηση του Μοράλες, χαιρετίζει αυτή την ηρωική αντιφασιστική αντίσταση και καλεί τον πρόεδρο να αντισταθεί αποφασιστικά στις προσπάθειες διαμελισμού της χώρας, διανέμοντας τα τσιφλίκια στους ακτήμονες χωρικούς και ιθαγενείς και εξοπλίζοντας την εργατική τάξη.

Η ολομέτωπη επίθεση της ολιγαρχίας και των ΗΠΑ ενάντια στην κυβέρνηση του Μοράλες αποτελεί σήμερα την αιχμή μιας προσπάθειας του ιμπεριαλισμού για γενικότερη αποσταθεροποίηση και ανατροπή των "ενοχλητικών" Λατινοαμερικάνων. Βάζοντας μπροστά νέους βρώμικους πολέμους χαμηλής έντασης, με όπλα τις προβοκάτσιες, τις δολοφονίες, τις εξαγορές, την παραπληροφόρηση, τους εκβιασμούς, τα οικονομικά σαμποτάζ, αλλά και την "παλιά καλή" τρομοκρατία, η Ουάσιγκτον και οι υπηρέτες της στη Λατινική Αμερική επιχειρούν να απαντήσουν στο κύμα αμφισβήτησης της κηδεμονίας τους, που σαρώνει ολόκληρη την υποήπειρο. Φαίνεται ότι η περίπτωση της Βολιβίας αποτελεί μια νέα πρόβα τζενεράλε, μετά τις επανειλημμένες αποτυχίες ανατροπής του Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Θετική εξέλιξη αποτελεί το γεγονός ότι πριν δύο εβδομάδες η κυβέρνηση, αποδεχόμενη την πρόκληση της δεξιάς για δημοψήφισμα το καλοκαίρι, προσπάθησε ταυτόχρονα να διευρύνει τη λαϊκή της βάση, ανακοινώνοντας την εθνικοποίηση μεγάλων ορυχείων και εγκαταστάσεων παραγωγής καυσίμων. Η ανταπόκριση της εργατικής τάξης ήταν άμεση: η ιστορική και μαχητική Εργατική Συνομοσπονδία Βολιβίας ανακοίνωσε την αμέριστη υποστήριξή της προς την κυβέρνηση και την αντίθεσή της στην αντιδραστική απόπειρα διαμελισμού της χώρας.

Η κοινή δράση των εργατών, των χωρικών και των ιθαγενών θα γείρει το συσχετισμό δύναμης αποφασιστικά υπέρ της λαϊκής κυβέρνησης, ενώ σημαντικό ρόλο θα παίξει και η έμπρακτη αλληλεγγύη των γειτονικών λατινοαμερικάνικων λαών. Μετά από μήνες αμφιταλαντεύσεων και περιορισμού σε "θεσμικά" πλαίσια, ο Μοράλες μοιάζει να ποντάρει επιτέλους στη λαϊκή ενεργοποίηση. Σε περίπτωση που η ολιγαρχία, οι ΗΠΑ και οι πολυεθνικές τολμήσουν να σπρώξουν τη χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό, ενδεχόμενο που δεν αποκλείεται, αναμένεται παλλαϊκή ένοπλη αντίσταση, με έμπρακτη στήριξη από τους γειτονικούς λαούς. Οι ώρες είναι κρίσιμες για το λαό της Βολιβίας, που πρέπει να βρει στο πλάι του ολόκληρη την προοδευτική ανθρωπότητα.

Γιώργος Τσίπρας