Ο γερμανικός τηλεπικοινωνιακός κολοσσός Deutsche Telekom (Γερμανική Τηλεπικοινωνία), σε συντριπτικό ποσοστό ελεγχόμενος από το Γερμανικό Δημόσιο, εισβάλλει στον ΟΤΕ. Αποκτά σε πρώτη φάση το 20% των μετοχών, πακέτο που αγόρασε από την Marfin, που εκπροσωπεί αραβικά κεφάλαια από το Εμιράτο του Ντουμπάι στην Ελλάδα. "Ευπρόσδεκτη εξέλιξη" χαρακτήρισαν οι υπουργοί Γιώργος Αλογοσκούφης και Κωστής Χατζηδάκης τη συμφωνία…
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση η Deutsche Telekom "θα ενοποιήσει πλήρως τον ΟΤΕ… και θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση με στόχο να αυξήσει τη συμμετοχή της σ’ αυτόν, με σκοπό την απόκτηση του management του ΟΤΕ".
Βαίνει έτσι προς ολοκλήρωση ένα έργο που ξεκίνησε το 1994 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (επί Ανδρέα Παπανδρέου) με την πρώτη μετοχοποίηση του ΟΤΕ. Μέσα σε λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια, ο (απολύτως ταυτισμένος μεταξύ των δύο πτερύγων του) συναινετικός δικομματισμός ιδιωτικοποιεί πλήρως τον ΟΤΕ και τον ξεπουλά στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Οι φωνασκίες ορισμένων (από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τον Γ. Σουφλιά) ότι "δεν πρέπει να εκχωρηθεί το management" αποτελούν το φύλλο συκής αυτής της προαποφασισμένης εξέλιξης. Το ίδιο, φύλλο συκής αποτελούν οι φωνασκίες του υποταγμένου συνδικαλισμού (που επί χρόνια συνδιοίκησε τον ΟΤΕ και μάλιστα και τυπικά, μέχρι θέσεις διευθύνοντος συμβούλου είχε) για την απειλή στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Αφού συναίνεσαν (για να μην πούμε πρωτοστάτησαν) στο να εγκαθιδρυθεί ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνει η πλειοψηφία ειδικά των νέων εργαζομένων στον ΟΤΕ, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα (ή, πιο ρεαλιστικά, παζαρεύουν τις δικές τους θέσεις και συμφέροντα).
Η ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα του ΟΤΕ έβλαψε τη χώρα, έβλαψε την κοινωνία, έβλαψε τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ. Βαθαίνει η εξάρτηση, απονευρώνεται ένας νευραλγικός τομέας της οικονομίας. Η τωρινή εξέλιξη συνδέεται άρρηκτα με το σύστημα του εκσυγχρονισμένου μεταπρατισμού, όπου ο ΟΤΕ λειτουργούσε προς όφελος των προμηθευτών του (του Κόκκαλη, της SIEMENS… συγγνώμη, ΜΙΖΕΝΣ). Θυμίζουμε ότι ήταν η Βάσω Παπανδρέου ως υπουργός Βιομηχανίας το 1986 που έκλεισε τη δημόσια ΕΛΒΗΛ (Ελληνική Βιομηχανία Ηλεκτρονικής) και άνοιξε το δρόμο στην άλωση του ΟΤΕ. Δεν δικαιούνται σήμερα "δια να ομιλούν" οι του ΠΑΣΟΚ.
Το αν ο ΟΤΕ θα αποτελούσε ατμομηχανή για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και της βιομηχανίας της πληροφορικής, και μάλιστα υπό δημόσιο έλεγχο και με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους, είναι μια μάχη που δεν δόθηκε στο παρελθόν. Αλλά είναι επίσης μια μάχη που αφορά το μέλλον. Το μέλλον αυτού του τόπου. Η μάχη αυτή πρέπει να δοθεί στα πλαίσια του γενικότερου αγώνα για αλλαγή συσχετισμών, για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και στην κοινωνία. Η Αριστερά οφείλει να δηλώσει παστρικά και καθαρά: "Δεν αναγνωρίζουμε το ξεπούλημα του ΟΤΕ, είναι κλοπή της δημόσιας περιουσίας, στόχος μας είναι ο δημόσιος έλεγχος του ΟΤΕ". Με όποιες δυνάμεις σήμερα, και με πολύ περισσότερες αύριο, η Αριστερά πρέπει να δεσμευτεί σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Παράλληλα, το ξεπούλημα του ΟΤΕ είναι ένα ακόμη ηχηρό χαστούκι στη ρητορεία περί "ισχυρής Ελλάδας". Σχεδόν όλοι οι στρατηγικοί τομείς βρίσκονται πλέον υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών. Ας αναφερθούμε μόνο στους Γερμανούς: εισβάλλουν στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ (RWE), κατέχουν το αεροδρόμιο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, έχουν ηγεμονική θέση στο βιομηχανικό εξοπλισμό (SIEMENS, ABB), στον ΟΣΕ, στα εισαγόμενα καταναλωτικά και κεφαλαιουχικά αγαθά και αγροτικά εφόδια, στους νέους αυτοκινητόδρομους – ατέλειωτος ο κατάλογος. Ο Αλ. Αλαβάνος είχε μιλήσει για "κυβέρνηση κατοχής". Ποιος αμφιβάλλει;
Σπύρος Παναγιώτου