Ο Υπουργός της Καταστολής Μαρκογιαννάκης έκανε υβριστικές δηλώσεις για τους "εβδομηντάρηδες ανυποψίαστους ανθρώπους του μόχθου, που δεν ξέρουν τι σημαίνουν ΜΑΤ, δακρυγόνα και χημικά", με στόχο να προσβάλει και να σπιλώσει το αγροτικό κίνημα, παρουσιάζοντας τους αγρότες, σε γενικές γραμμές, σαν πρωτόγονους, που αγνοούν τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και τις αντιθέσεις της.
Αυτό που αγνοεί όμως ο Μαρκογιαννάκης και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της Αντιαγροτικής και Αντιλαϊκής Πολιτικής είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι που έθρεψαν και θρέφουν με τον ιδρώτα τους την κοινωνία, οι ξωμάχοι, προτιμούν να τους σκοτώσεις παρά να χειροδικήσεις σε βάρος τους και να τους απαξιώσεις, βρίζοντας και ραντίζοντάς τους με χημικά.
Ρωτάμε τον ίδιο τον Καραμανλή (που την κρίσιμη στιγμή κρύβεται σαν τη σουπιά και βγαίνει από την τρύπα του, μόνο για να αμολήσει το μελάνι του και να θολώσει τα νερά) και θέλουμε σαφή απάντηση: "έχουν ή δεν έχουν το δικαίωμα οι αγρότες να διαδηλώνουν ως ισότιμοι πολίτες, όταν νομίζουν ότι αδικούνται"; Τι θα πάθαινε η Αθήνα, αν διαδηλώνανε 100 τρακτέρ; Μόλυνση;
Η υποκρισία έχει και τα όρια της. Εσείς, κύριοι της κυβέρνησης, δεν αφήνετε ένα δένδρο όρθιο, τα εξαφανίζετε ως διά μαγείας, για να βολέψετε τις λιμουζίνες σας, ρίξατε τόσα χημικά στο λιμάνι και έχετε το θράσος να μιλάτε για μόλυνση του περιβάλλοντος από τα τρακτέρ;
Οι αγρότες δηλαδή, επιτρέπεται –κατά την άποψή σας– να κυκλοφορούν μόνο στις λάσπες, να παράγουν το βασικό κορμό της διατροφικής αλυσίδας και να μη σηκώνουν το κεφάλι. Όμως, κύριε πρωθυπουργέ, δεν έχετε ιδέα με ποιους τα βάλατε.
Είναι πολύ γελασμένος υπουργός, ο Μαρκογιαννάκης, αν πιστεύει ότι πέρασε ο τσαμπουκάς του. Γιατί οι άνθρωποι της υπαίθρου, όταν αντιληφθούν, μετά από μια τέτοια αντιμετώπιση, πόσο εχθρική είναι η εξουσία απέναντί τους, αντιμετωπίζοντάς τους σαν βόδια, τότε ξεζευλώνουν (ελευθερώνουν τα βόδια από το ζυγό) και μετατρέπονται σε ένα πραγματικό τσουνάμι, που μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του.
Νομίζετε, κύριοι της κυβέρνησης, ότι οι νέοι αγρότες –που αντιμετωπίστηκαν με τόσο εχθρικό και απαξιωτικό τρόπο στην προσπάθειά τους για ένα καλύτερο αύριο– θα συνεχίσουν να καλλιεργούν ήσυχοι και ξένοιαστοι τα ζαρζαβατικά ή το λάδι ή το κρασί ή το τυρί… για να τα αρπάζουν στη συνέχεια οι έμποροι για ένα κομμάτι ψωμί και οι καταναλωτές να τα πληρώνουν χρυσάφι; Έχετε την ψευδαίσθηση ότι θα υφίστανται όλη αυτή τη στυγνή εκμετάλλευση και επιπλέον θα ανέχονται εσείς να τους δέρνετε;
Αυτή την αποκρουστική και ανάλγητη πολιτική της απόρριψης των αγροτών, σας την έχουν υπαγορεύσει τα αφεντικά σας της ΕΕ, για να διώξετε –με το έτσι θέλω– τους αγρότες από τα χωράφια τους και να περάσει όλη η γη σε δυο-τρεις εταιρίες.
Τώρα, για να έλθουμε και στα δικά μας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τα έκαναν θάλασσα, γιατί:
-
Δεν έπρεπε, για κανένα λόγο, να πέσουν θύματα της παγίδας του Χατζηγάκη, ο οποίος εμφάνισε τα οφειλόμενα –και πληρωμένα από τους αγρότες– χρήματα του ΕΛΓΑ ως παροχές(!!!) της κυβέρνησης, εμπαίζοντας όλο τον αγροτικό κόσμο και προκαλώντας τη νοημοσύνη μας. Επιπλέον, με τη συνήθη τακτική τού "διαίρει και βασίλευε", διαχώρισε τους αγρότες σε "βόρειους και νότιους", στοχεύοντας στην ταξική παραπλάνησή τους.
-
Δεν είναι σε θέση να πιάσουν τα μηνύματα των καιρών, αφού είναι μαθημένοι να συνδιαλέγονται, παίζοντας τα κομματικά παιγνίδια.Ο καθένας, μηδενός εξαιρουμένου, λειτουργώντας στο χώρο του σαν ηγεμόνας, προσπαθούσε να αποδείξει ότι διεκδικεί για την περιφέρειά του σαν Μαυρογιαλούρος, σε βάρος των άλλων συναδέλφων του.
Και αξίζει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τέτοιες πολιτικάντικες τακτικές, που αποδεικνύονται… θανατηφόρες για την ενότητα του αγροτικού κινήματος. Για του λόγου το αληθές, αναφέρω μερικά παραδείγματα:
Με το που φθάνουμε στον Πειραιά, βλέπουμε τις άγριες διαθέσεις της κυβέρνησης να χτυπήσει τον αγώνα μας. Πράγματι, μετά από λίγο, μας επιτέθηκαν τα ΜΑΤ και ακολούθησαν τα γνωστά επεισόδια.
Η Επιτροπή Αγώνα, που δε βγήκε μέσα από τον αγώνα, αλλά υπάρχει κι εγώ δεν ξέρω από πότε, κάτω από την πίεση των γεγονότων παίρνει σωστές αποφάσεις αρχικά, λέγοντας ότι δεν θα αποχωρήσουμε από το λιμάνι, δεν θα διαπραγματευθούμε τίποτα, αν δεν αποχωρήσουν τα ΜΑΤ.
Συνεδρίαζε λοιπόν η επιτροπή, αποτραβηγμένη στα σαλόνια του πλοίου, και ερχόταν κάθε τόσο να μας αναγγείλει τις υποχωρήσεις της, χωρίς να καλέσει μια γενική συνέλευση, λες και εμείς που βρισκόμασταν εκεί ήμασταν χαχόλοι. Στο τέλος κατέληξαν να συνομιλούν με υφυπουργούς, ενώ τα ΜΑΤ όχι μόνο δεν είχαν φύγει, αλλά συνέχιζαν να μας φλομώνουν στα χημικά…
Τονίζουμε ότι οι αποφάσεις σε αυτές τις περιπτώσεις παίρνονται συλλογικά και υποστηρίζονται συνολικά, αλλά πού τέτοιες ευαισθησίες από τους παράγοντες….Μέλη της Επιτροπής μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να βρίζουν τους νεολαίους που συγκρούονταν με τα ΜΑΤ και επειδή δεν μπορούσαν να τους χαρακτηρίσουν κουκουλοφόρους (δεν φόραγε κανένας κουκούλα), δήλωναν ότι αυτοί οι νεαροί δεν είναι Κρητικοί! Δεν είχατε το θάρρος να απαντήσετε στους νεολαίους, που σας φώναζαν "ελάτε να μας δείξετε ποιος δεν είναι Κρητικός" και γι’ αυτό κρυφτήκατε.
Κατ’ αντίστοιχο τρόπο, λειτούργησαν οι συνάδελφοί σας αγροτοπατέρες από την Πελοπόννησο. Κατέβηκαν μια μέρα στον Ισθμό, για να φύγουν την επόμενη, σπέρνοντας το κλίμα υποχώρησης και διάλυσης. Αυτή την τακτική της χειραγώγησης της βάσης εσείς την ονομάζετε συνδικαλισμό;
Ποια Αιτήματα Ενώνουν;
Αυτό που ζητούν οι αγρότες δεν είναι ψίχουλα, για να τη βγάλουμε φέτος και μετά βλέπουμε. Ζητούν τιμή ασφάλειας στα προϊόντα τους, φθηνή ενέργεια, φθηνά μηχανήματα, φθηνά λιπάσματα.
Διεκδικούν: να μην επιβαρύνονται με ΦΠΑ τα αγροτικά εργαλεία, τα φάρμακα και τα εφόδια. Να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στη βιοκαλλιέργεια. Να υπάρξει ένας τέτοιος προγραμματισμός, ώστε σιγά σιγά να απαλλαγούν όλα τα αγροτικά νοικοκυριά από τη συμβατική ενέργεια και να αντικατασταθεί με αιολική και ηλιακή ενέργεια, δηλαδή φιλική στο περιβάλλον, η οποία και μπορεί να ρίξει το κόστος παραγωγής. Σημειώνουμε ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου αυτά γίνονται, και μόνο στην Ελλάδα καίμε μαζούτ ακόμα.
Αυτά είναι τα βασικά αιτήματα των αγροτών στον ελλαδικό χώρο. Και αντ’ αυτού, οι αγροτοπατέρες έπεσαν σαν τις ύαινες στο ψοφίμι που τους πέταξε ο υπουργός, για να τους βλέπει και να γίνεται το χαμόγελό του τεράστιο με την επιτυχία του!
Τι πρέπει να γίνει τώρα στον αγροτικό χώρο
Για να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να καταλάβουμε ότι με τους παράγοντες και τους βουλευτάδες δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό το έχουμε διαπιστώσει εδώ και πολλά χρόνια. Για να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να αλλάξουν από τα κάτω, και για να αλλάξουν από τα κάτω, πρέπει να συμμετέχουν ενεργά οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι.
Μια καλή λύση θα ήταν οι αγρότες κάθε Δήμου να διεκδικήσουν ένα χώρο μεγάλο για να μπορούν να κάνουν γενικές συνελεύσεις. Οι δήμαρχοι οφείλουν να μην είναι υποταγμένοι στην εκάστοτε εξουσία και να γίνονται τα φερέφωνα των βιομηχάνων. Πρέπει να γνωρίζουν ότι οφείλουν να εκπροσωπούν την κοινωνική βάση, ότι από τον ιδρώτα των αγροτών γεμίζει ο κορβανάς του δήμου.
Επειδή δεν έχουμε ανάγκη από άλλους παράγοντες (έχουμε μπουχτίσει από δαύτους), θα πρέπει κάθε γενική συνέλευση, αφού δώσει τον απαιτούμενο χρόνο, ώστε να ακουστούν όλες οι απόψεις, να ψηφίζει ένα συντονιστή (όχι πρόεδρο) το πολύ για ένα χρόνο και, αν αυτός δεν τα πάει καλά, να αντικατασταθεί από άλλον.
Γενικές συνελεύσεις μπορεί να γίνονται κάθε πρώτη του μήνα και αυτές να ελέγχουν τους συνεταιρισμούς, όχι για να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, αλλά για να τους θέσουν στην υπηρεσία –κύρια– των φτωχών αγροτών. Μπορούν οι αγρότες να κάνουν πέρα όλους αυτούς που λυμαίνονται τους συνεταιρισμούς, να ορίσουν μια επιστημονική ομάδα που θα προγραμματίζει την πορεία του, και η βάση να είναι υπεύθυνη για το αν υλοποιούνται αυτά με τον καλύτερο τρόπο, ούτως ώστε να υπάρχει –όσο το δυνατόν– μεγαλύτερος και αποτελεσματικότερος έλεγχος.
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Αν δεν κάνουμε κάτι να αλλάξουν τα πράγματα και αρκεστούμε στα παλιά, θα μας φάνε με τα πούπουλα. Αυτό το διαπίστωσαν όλοι όσοι έζησαν από κοντά τα γεγονότα στον Πειραιά.
Μανώλης Ηλιάκης, μέλος του συλλόγου βιοκαλλιεργητών Κρήτης