Μονόδρομος ο αντιιμπεριαλιστικός ξεσηκωμός
Οι εξελίξεις σε όλο το βαλκανικό χώρο, από το Κόσοβο και τη Σερβία μέχρι την Τουρκία και την Κύπρο, είναι καταιγιστικές – προανακρούσματα μια μεγάλης αναταραχής. Κύριος πυροδότης ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σχεδιασμοί του, με κεντρική αιχμή τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Η συνακόλουθη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η μεθοδευμένη (από τους Αμερικάνους κυρίως) ανάδειξη των μειονοτικών ζητημάτων τροφοδοτούν όλο και μεγαλύτερες προκλήσεις (από τον αμερικάνικο κυνισμό μέχρι τη στάση της αμερικανόδουλης ηγεσίας του γειτονικού προτεκτοράτου). Η δήθεν σώφρων και αποφασιστική υπεράσπιση των ελληνικών δικαίων από τον ενωμένο δικομματισμό, με επικέντρωση στο όνομα της ΠΓΔΜ, επιχειρεί να συντηρήσει το κλίμα εφησυχασμού στην κοινωνία: "Δεν θα αγγίξουν την Ελλάδα οι βαλκανικές περιπέτειες, εμείς είμαστε ευρωπαϊκή χώρα". Κι όμως, ήδη γενικεύεται η συζήτηση για μειονοτικά προβλήματα στην Ελλάδα. Οι συνέπειες προοιωνίζονται τόσο οδυνηρές, που γίνεται πιο αναγκαίος από ποτέ ο αντιιμπεριαλιστικός ξεσηκωμός στη χώρα μας καθώς και πρωτοβουλίες για τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών ενάντια σε εθνικισμούς, μισαλλοδοξίες, αλυτρωτισμούς. Γι’ αυτό επισημαίνουμε τρία ζητήματα:
1. Η ιμπεριαλιστική και η αστική πολιτική πέτυχαν όλο το προηγούμενο διάστημα, η δημόσια συζήτηση στη χώρα μας να περιστραφεί γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ και το αν θα μπει ή όχι βέτο στην είσοδό της στο ΝΑΤΟ για το όνομα. Έτσι αποπροσανατόλισαν από το βασικό, που είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Μια μεγάλη απειλή για την όποια ειρήνη υπάρχει σήμερα περνάει σε δεύτερη πλάνο, με κοινή μεθόδευση των δύο πτερύγων του ελληνικού δικομματισμού. Αντί να συζητάμε και να ξεσηκώνουμε τα αντιαμερικάνικα και αντιπολεμικά αισθήματα του ελληνικού λαού, γινόμαστε παθητικοί θεατές του τι πρότεινε ο Νίμιτς και του αν θα μας υποστηρίξει η Κοντολίζα – κι εκεί ακόμη καλλιεργούνται δικομματικές χίμαιρες για το ρόλο των Αμερικάνων.
2. Η Αριστερά δεν πρέπει να αφήσει να περάσει ο αποπροσανατολισμός. Σήμερα η επείγουσα ανάγκη είναι η οικοδόμηση του παλλαϊκού μετώπου ενάντια στο ΝΑΤΟ και τη διεύρυνσή του, η απόκρουση των σχεδίων των Αμερικάνων για την περιοχή και για τη χώρα μας. Το σύνθημα "Έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια" πρέπει να ακουστεί πολύ δυνατά. Κι από δίπλα το "Έξω οι βάσεις του θανάτου", με τις οποίες το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι έχουν γεμίσει την Ελλάδα αλλά και σχεδόν όλα τα Βαλκάνια. Ειδική έμφαση πρέπει να δοθεί στην απαίτηση "Να κλείσει, εδώ και τώρα, η Σούδα". Γι’ αυτό, είναι εντελώς απαράδεκτη και δουλοπρεπής η αντίληψη που πρόβαλε (περισσότερο και από την κυβέρνηση) ο Γ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στους Αμερικάνους: "σας δίνουμε τη Σούδα, κι εσείς δεν καταλαβαίνετε το πόνο μας". Ούτε τη Σούδα πρέπει να τους δίνουμε ούτε να τους εκλιπαρούμε. Σωστά ο Αλέκος Αλαβάνος κριτικάρισε έντονα αυτή τη στάση.
3. Γενικότερα, η αίσθηση ότι οι Αμερικάνοι μπορούν οδηγήσουν σε λύσεις και να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από περιπέτειες –αυτή η αίσθηση που καλλιεργεί στην κοινωνία ο δικομμαμτισμός– πρέπει να ηττηθεί και (προσοχή) από αριστερή οπτική. Η οσφυοκαμψία της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, με την αντίληψη ότι κάνοντας "τα καλά παιδιά" στους Αμερικάνους αποφεύγει η χώρα περιπέτειες – αυτή η αντίληψη πρέπει να ηττηθεί. Γιατί και δουλοπρεπής είναι, και αναποτελεσματική. Η Αριστερά μπορεί και πρέπει να κινηθεί με τις αξίες και τα ιδανικά της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας.
Χρίστος Καραμάνος