Ο Χαλίντ από το Σουδάν και ο Αλί από το Αφγανιστάν είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά στην Πάτρα. Δεν θέλουν ούτε μπορούν να γυρίσουν πίσω, δεν τους δίνουν άσυλο, ούτε τους αφήνουν να προχωρήσουν…
Συναντήσαμε τον Χαλίντ πίσω από την Ιχθυόσκαλα, εκεί που μένει μαζί με άλλους μετανάστες από την Αφρική, κάτω από τα δέντρα, δίπλα στη θάλασσα. Δάσκαλος από το Χαρτούμ του Σουδάν, έχει δυο μήνες στην Ελλάδα και περίπου δύο εβδομάδες στην Πάτρα. "Προσπάθησα να φύγω μία φορά από το λιμάνι, δεν τα κατάφερα. Θέλω τώρα να κάνω αίτηση για άσυλο" μας λέει, για να συμπληρώσει "είναι δύσκολο". Ο Χαλίντ μπήκε στην Ελλάδα από τη Μυτιλήνη. Εκεί τον έπιασαν, του πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα και τον κράτησαν για έξι μέρες. Πλήρωσε 3.000 δολάρια για αυτό το "ταξίδι", γιατί όπως μας λέει "στο Σουδάν υπάρχει πόλεμος, γίνονται επιθέσεις ακόμα και στην πρωτεύουσα. Θέλεις μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω". Τον ρωτάμε αν η πλειοψηφία των συμπατριωτών του που παρακολουθεί τη συζήτησή μας θέλει να μείνει στην Ελλάδα. "Όχι, θέλουν να φύγουν στις σκανδιναβικές χώρες, στη Γαλλία, όπου έχουν συγγενείς". Γιατί; "Γιατί οι συνθήκες είναι καλύτερες εκεί" απαντά, "η οικονομία είναι καλύτερη, σου δίνουν χαρτιά, σε βάζουν σε καταυλισμό, σε ενθαρρύνουν να μείνεις στη χώρα τους. Στην Ελλάδα η αστυνομία σε συλλαμβάνει όταν δεν έχεις χαρτιά, σε βάζουν φυλακή για δυο-τρεις μέρες, σε στέλνουν στην Αθήνα για επτά μέρες, πρέπει να πάρεις το τρένο να γυρίσεις πίσω στην Πάτρα, έχοντας ένα χαρτί για έναν μήνα, κι όταν αυτό λήξει σε συλλαμβάνουν πάλι και ξανά από την αρχή. Χωρίς χαρτιά, χωρίς καταυλισμό για να μείνουμε, τι θα κάνουμε;" λέει.
Στην άλλη μεριά της πόλης, στον αυτοσχέδιο καταυλισμό της Ηρώων Πολυτεχνείου, συναντάμε τον Αλί. Παντού ακούς σφυριά να χτυπούν, καθώς χτίζονται πυρετωδώς νέες παράγκες. "Κάθε μέρα πρέπει να μπαίνουν στην Ελλάδα γύρω στους 200 μετανάστες το τελευταίο διάστημα. Βλέπετε, ο καιρός στην Ασία είναι καλός αυτή την εποχή. Μπορείς να περάσεις εύκολα τα βουνά στην Τουρκία" λέει ο Αλί. Εκείνος βρίσκεται πάνω από ένα χρόνο στην Πάτρα. Επιχείρησε δυο-τρεις φορές να περάσει στην Ιταλία, δεν τα κατάφερε. "Η κατάσταση γίνεται χειρότερη μέρα τη μέρα. Η αστυνομία και οι κομάντος μας σταματούν αν μας βρουν στο λιμάνι, μας χτυπούν άσχημα. Τα πράγματα είναι δύσκολα", λέει. Ο Αλί ξέρει ήδη για το Κέντρο Φιλοξενίας. "Αυτό που έχουμε μάθει είναι ότι αυτός ο καταυλισμός θα είναι σαν φυλακή. Θα έχει κάμερες, θα έχει αστυνομία. Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Έχουμε πολλές φυλακές στο Αφγανιστάν. Γιατί φύγαμε τότε, γιατί δώσαμε 8.000 δολάρια για να έρθουμε στην Ευρώπη; Εδώ (σ.σ.: στην Ηρώων Πολυτεχνείου) η κατάσταση δεν είναι καλή. Είμαστε όμως ελεύθεροι".
Νίκος Ταυρής