Η ακρίβεια είναι πολιτικό πρόβλημα
Η ακρίβεια παρουσιάζεται από τους κυβερνητικούς ιθύνοντες και ορισμένους οικονομικούς αναλυτές σαν ένα πρόσκαιρο, συγκυριακό πρόβλημα που εξαρτάται από διεθνείς παράγοντες ή το φυσικό περιβάλλον, όταν πρόκειται για τα τρόφιμα. Άλλοι πιο "ριζοσπάστες" δημοσιογράφοι κάνουν λόγο για "δυσλειτουργίες της αγοράς" που όμως είναι δυνατό να ξεπεραστούν κάτω από την επίδραση του "ελεύθερου ανταγωνισμού". Πρόκειται για καθαρή απάτη. Το πρόβλημα της ακρίβειας είναι πρόβλημα πολιτικό. Μπορεί, κατά καιρούς, να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, αλλά πάντα υπάρχει και πλήττει αποκλειστικά τα λαϊκά νοικοκυριά.
Είναι γέννημα του καπιταλισμού, συμπληρωματικός μηχανισμός της απόσπασης υπεραξίας από τους εργαζόμενους, θεμελιώδες στοιχείο της εκμετάλλευσης.
Όπως μετά την κρίση του ’73 και ’79 επιβλήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο τα διαρθρωτικά προγράμματα του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας και γενικεύτηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πολιτικές λιτότητας, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους όλου του κόσμου, έτσι και σήμερα, με το όργιο κερδοσκοπίας του χρηματιστηριακού κεφάλαιου στο πετρέλαιο, στις πρώτες ύλες και δτα τρόφιμα, γίνεται μια τεράστια μεταφορά πόρων από τους εργαζόμενους στην οικονομική ολιγαρχία.
Η ακρίβεια μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις, την υπερχρέωση από τις τράπεζες, την άδικη φορολογία, τη συμπίεση του κόστους εργασίας και την εργασιακή ευλυγισία αποτελούν την παγκόσμια συνταγή του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι οι πηγές και οι κινητήριες δυνάμεις της συγκέντρωσης του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου στην οικονομική ολιγαρχία. Οι πηγές της χλιδής των λίγων σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Είναι το ζητούμενο των πολιτικών που εξαπολύονται σε πλανητική κλίμακα υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών μονοπωλιακών συγκροτημάτων.
Είναι το αντικείμενο των πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, που μοντελοποιούνται και συγχρονίζονται από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το διευθυντήριο των Βρυξελλών και όλους τους διεθνείς οργανισμούς-πυλώνες του σημερινού συστήματος.
Στη χώρα μας, είναι γνήσιο τέκνο των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο φανερό από κάθε άλλη φορά. Όλο και περισσότερο φτωχοί, όλο και περισσότεροι οι φτωχοί του κόσμου. Η πείνα σαρώνει τις φτωχές γειτονιές του πλανήτη, οδηγεί σε εξεγέρσεις. Η ακρίβεια εξανεμίζει τους εργατικούς μισθούς στις μητροπόλεις του καπιταλισμού.
Κείμενα: Σπύρος Παναγιώτου, Μιχάλης Σιάχος