Στο δρόμο οι 78 εργαζόμενοι της ΒΙΑΜΥΛ, του Νίκου Νούλα

Περίσσεψε ο εμπαιγμός από την υπουργό εργασίας

Άλλο ένα "λουκέτο", αυτό της ΒΙΑΜΥΛ, έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των εργοστασίων που έκλεισαν στην περιοχή της Θεσσαλονίκης (Φωσφορικά Λιπάσματα κ.ά.) και θα έχει ως αποτέλεσμα να πληγούν, εκτός από τους 78 εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, και εκατοντάδες συνεργαζόμενοι μικροεπαγγελματίες και αγρότες. Να σημειωθεί ότι το εργοστάσιο απορροφούσε περίπου 100.000 τόνους καλαμπόκι. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, η πολυεθνική Tate & Lyle, κλείνει το κερδοφόρο εργοστάσιο, το μοναδικό στη χώρα μας στον τομέα παραγωγής γλυκόζης και ισογλυκόζης, και μεταφέρει τις δραστηριότητές της στη Βουλγαρία.

Η κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της, αλλά είναι αυτή που παραιτήθηκε από την ποσόστωση της ισογλυκόζης στο πλαίσιο της αναθεώρησης του καθεστώτος της ζάχαρης με τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως συνέβη συνολικά με τον αγροτικό τομέα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε την αντιαγροτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ: έμεινε δουλικά πιστή στις επιταγές της ΕΕ και εφάρμοσε κατά γράμμα τη νέα ΚΑΠ – την οποία ισχυριζόταν προεκλογικά ότι θα επαναδιαπραγματευτεί! Η εταιρεία έτσι διευκολύνθηκε στην απόφασή της να μεταφέρει τις δραστηριότητές εκεί όπου τα μεροκάματα είναι πολύ φτηνότερα. Μάλιστα επιδοτήθηκε με 14 εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ για την παράδοση της ποσόστωσης ισογλυκόζης που παράγει! Να σημειωθεί ότι το εργοστάσιο βρίσκεται σε οικόπεδο 59 στρεμμάτων στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, πολύ κοντά σε εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία, πάνω σε βασικό οδικό άξονα και έχει πρόσβαση στη θάλασσα. Επενδυτές καραδοκούν για μια ακόμα επένδυση για δημιουργία εμπορικού κέντρου ή ξενοδοχείου.

Και τώρα η κυβέρνηση, σε ρόλο πλασιέ θέσεων εργασίας, εξήγγειλε πρόγραμμα "επανένταξης" των εργαζομένων στην αγορά εργασίας: επιχορηγεί τους… εργοδότες που θα προσλάβουν τους απολυμένους με 36 ευρώ τη μέρα ή επιδοτεί με 30.000 ευρώ τη δημιουργία επιχειρήσεων από τους ίδιους τους απολυμένους! Οι εργαζόμενοι ξέρουν πια ότι πίσω από τα όμορφα λόγια της κυρίας Πετραλιά, που με περίσσιο θράσος δήλωσε επ’ ευκαιρία της 73ης ΔΕΘ ότι "ούτε ένας από τους εργαζομένους της ΒΙΑΜΥΛ πρόκειται να μείνει άνεργος, εδώ είμαστε να δίνουμε λύσεις", βρίσκεται ο εφιάλτης της ανεργίας. Δυστυχώς ευθύνες υπάρχουν και στη συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων στη ΒΙΑΜΥΛ, που χρόνια τώρα κινήθηκε στη λογική του ρεαλισμού ("δεν έχουμε αυταπάτες ότι το εργοστάσιο δεν θα κλείσει") και του εφικτού ("ζητάμε από την κυβέρνηση να μας εντάξει σε πρόγραμμα όπως τους απολυμένους στα Λιπάσματα"). Ακόμα και τώρα όμως υπάρχουν δυνατότητες για τον αγώνα των εργαζομένων. Αν πιστέψουν στη δύναμή τους και στη δύναμη του συλλογικού αγώνα μακριά από τους καλοθελητές που εκφράζουν τη συμπαράστασή τους…

Νίκος Νούλας