Αίγυπτος: Το ποτάμι της πεινασμένης οργής
Στο επίκεντρο μιας 4ήμερης εξέγερσης με 5 τουλάχιστον νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και εκατοντάδες συλληφθέντες βρέθηκε η Αίγυπτος την προηγούμενη βδομάδα. Αφορμή η καταστολή της γενικής απεργίας της Κυριακής 6/4 από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μουμπάρακ. Αιτία η ραγδαία αύξηση των τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης (σχεδόν διπλασιάστηκαν από την αρχή του χρόνου) αλλά και το ότι πάνω από το 40% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα.
Σήμερα στην Αίγυπτο η φτώχεια, η ανεργία, η ακρίβεια και η καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών αγγίζουν εφιαλτικά επίπεδα, με την απόλυτη ανοχή των ΗΠΑ. Εδώ και βδομάδες, χιλιάδες Αιγύπτιοι συνωστίζονταν καθημερινά μπροστά στους φούρνους για ένα κομμάτι ψωμί. Στη διαμαρτυρία γι’ αυτή την άθλια κατάσταση πρωτοστάτησε ένα από τα μεγαλύτερα και αγωνιστικότερα σωματεία στην Αίγυπτο, το σωματείο του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στην πόλη Μαχάλα Αλ Κόμπρα, όπου δουλεύουν 24.000 εργάτες. Το συγκεκριμένο σωματείο είχε οργανώσει δύο μεγάλες και επιτυχημένες απεργίες, το Δεκέμβριο του 2006 και το Σεπτέμβριο του 2007, και πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό παίζουν οι δυνάμεις της αριστεράς. Συνεχίζοντας την αγωνιστική τους παράδοση, οι κλωστοϋφαντουργοί της Μαχάλα κήρυξαν απεργία με αίτημα την αύξηση των μισθών, ώστε να αντιμετωπιστεί η καλπάζουσα ακρίβεια. Η απόφαση για απεργία στηρίχθηκε από τον κοινωνικοπολιτικό συνασπισμό κίνημα "Κιφάγιε" ("Φτάνει πια"), που ιδρύθηκε το 2004 από χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, σοσιαλιστές και πατριώτες. Το "Κιφάγιε" κάλεσε σε αποχή από την εργασία την ίδια μέρα και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες στο Κάιρο και άλλες πόλεις της Αιγύπτου. Το "Κιφάγιε" χρησιμοποίησε και την ιστοσελίδα του Facebook, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 60.000 υπογραφές υποστήριξης της αποχής.
Μέσα σε κλίμα άγριας καταστολής πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από κινητοποιήσεις σε διάφορες περιοχές της Αιγύπτου. Στην Μαχάλα Αλ Κόμπρα οι αστυνομικές δυνάμεις κατέλαβαν το εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας για να εμποδίσουν τους εργάτες να το χρησιμοποιήσουν σαν κέντρο αγώνα, συνέλαβαν ηγετικά στελέχη του σωματείου, ενώ προέβησαν και σε προληπτικές συλλήψεις στο Κάιρο και σε άλλες πόλεις επιβλήθηκε, στην ουσία, στρατιωτικός νόμος σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου. Οι δυνάμεις καταστολής του Μουμπάρακ χρησιμοποίησαν δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και αληθινά πυρά για να διαλύσουν τους διαδηλωτές που αντιδρούσαν. Ιδιαίτερα στην Μαχάλα Αλ Κόμπρα, που ήταν το κέντρο της εξέγερσης, οι αρχές δολοφόνησαν τουλάχιστον 2 διαδηλωτές (ανάμεσά τους ένα παιδί 9 ετών), τραυμάτισαν πάνω από 500 και συνέλαβαν πάνω από 700. Στο Κάιρο, παρά τις εκτεταμένες προληπτικές συλλήψεις, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις στα πανεπιστήμια και στο κέντρο της πόλης. Οι διοργανωτές της αποχής από το "Κιφάγιε" υποστηρίζουν ότι η αποχή έφτασε το 40%, ενώ καθολική ήταν η συμμετοχή στην απεργία στη Μαχάλα Αλ Κόμπρα. Οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν και τις επόμενες δύο μέρες, κυρίως στη Μαχάλα Αλ Κόμπρα, παίρνοντας χαρακτηριστικά εξέγερσης λόγω της βίαιης καταστολής. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες πολίτες πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήμα ζητώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων που ανάμεσά τους ήταν και δεκάδες μικρά παιδιά. Στις εκτεταμένες συγκρούσεις που ακολούθησαν δολοφονήθηκαν από το στρατό και την αστυνομία 3 τουλάχιστον άνθρωποι ακόμα, ανάμεσά τους ένας 15χρονος.
Σημαντικό ρόλο στις κινητοποιήσεις έπαιξε η αιγυπτιακή αριστερά. Αν και ανοργάνωτη, πολυδιασπασμένη και διωκόμενη, κατάφερε να γίνει ο βασικός πυροδότης μιας εξέγερσης που απαιτούσε ψωμί και δημοκρατία ενάντια στο αμερικανόδουλο καθεστώς του Μουμπάρακ. Μια φασιστική δικτατορία που αποτελεί στήριγμα των ΗΠΑ στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και εφαρμόζει την πιο άγρια λιτότητα και καταστολή.
Η μεγαλύτερη αντιπολιτευτική δύναμη στην Αίγυπτο είναι το Κίνημα Αδελφών Μουσουλμάνων. Πρόκειται για μια μεγάλη ισλαμική πολιτική δύναμη που έχει ισχυρά ερείσματα στον αιγυπτιακό και διεθνή επιχειρηματικό κόσμο. Είναι μια δύναμη που δρα και αυτή στην παρανομία, όπως άλλωστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις στην Αίγυπτο, αλλά σκοπός της είναι ουσιαστικά να διαδεχθεί τον Μουμπάρακ στην εξουσία, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των Αμερικανών. Αυτό φάνηκε και στην απόφασή των Αδελφών Μουσουλμάνων να μην πρωτοστατήσουν στις κινητοποιήσεις, παρόλο που μόλις μερικές μέρες πριν το καθεστώς τους είχε εμποδίσει να συμμετάσχουν στις δημοτικές εκλογές, απορρίπτοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων τους. Το ότι οι κινητοποιήσεις έγιναν και πήραν τέτοια έκταση, με το Κίνημα Αδελφών Μουσουλμάνων σε ουδετερότητα, δείχνει το ρόλο που έπαιξε η αριστερά αλλά και τα κόμματα που έχουν αναφορές στο νασερισμό και τον παναραβικό εθνικισμό.