πρόταση ΚΟΕ
Για τη συγκρότηση της παράταξης του 16 και τις φοιτητικές εκλογές
Ανασύνθεση ή κεφαλαιοποίηση;
Το ερώτημα δεν είναι τυχαίο. Μετά από κάθε κίνημα και (συνήθως) ενόψει εκλογικών μαχών, η αριστερά ακόμη κι αν δηλώνει κινηματική και αμεσοδημοκρατική, ιδρώνει για να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά και οργανωτικά «κέρδη». Δεν είναι ούτε ανήθικη ούτε εξορισμού δεξιά μια τέτοια λογική. Τουλάχιστον για όποιον δεν πηγαίνει κόντρα σε αυτό που έχει ανάγκη κάθε στιγμή ο αγώνας και το κίνημα. Το θέμα όμως είναι αν αυτή η επιλογή είναι η σωστή. Το σύνολο των παρατάξων της αριστεράς θα μιλήσουν για τον εαυτό τους και την ανάγκη συσπείρωσης ευρύτερων μαζών γύρω από τον εαυτό τους. Συνηθισμένα πράγματα. Αλλά όχι χρήσιμα…
Το δίλημμα μετά από ένα σημαντικό αγώνα
Το δίλημμα –μετά το κίνημα που ράγισε το καρτέλ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια– είναι αν θα πάμε σε μια τολμηρή προσπάθεια αλλαγής του πολιτικού σκηνικού στο φοιτητικό κίνημα και όχι μόνο. Αν θα πάμε πιο συνολικά σε μια προσπάθεια να οριστεί διαφορετικά η πολιτική, το κίνημα, το μέτωπο μέσα στη νεολαία. Η αριστερά για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει το στημένο σκηνικό της κυβέρνησης, των ΜΜΕ, του δικομματισμού. Να αλλάξει τον τρόπο που κινείται για να ανασυγκροτήσει-αναζωογονήσει το φοιτητικό κίνημα και το φοιτητικό συνδικαλισμό. Εδώ και χρόνια το φοιτητικό κίνημα δεν φημιζόταν για τον πολιτικό του πολιτισμό, για τα πολιτικά περιεχόμενα που έθετε, για το κατά πόσο έκανε ελκτικό και αποτελεσματικό το συνδικαλισμό και την πολιτική για τη μεγάλη φοιτητική μάζα. Ο χουλιγκανισμός και η αποπολιτικοποίηση έδιναν τον τόνο, δυστυχώς με ευθύνη και της αριστεράς. Σήμερα όμως διαμορφώνεται μια διαφορετική δυνατότητα – και τη δυνατότητα τη δίνουν οι χιλιάδες φοιτητές του μπλοκ των καταλήψεων. Η στράτευση, η συμμετοχή, η έκφρασή τους μέσα από μια ενωτική αριστερή «παράταξη» θα μπορούσε να ανατρέψει τους συσχετισμούς.
Αυτό το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αφήσει πίσω υλικά αποτελέσματα και να μην είναι ένας κύκλος αγώνων που αφήνει την υποκειμενική κατάσταση στην αριστερά αναλλοίωτη. Την επόμενη μέρα η αριστερά θα αναλωθεί στη μίζερη διαχείριση κερδών και ζημιών ή θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη;
Η «παράταξη του 16» είναι μια ευρύτατη συσπείρωση που ξεκινά από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και θα μπορούσε να φτάσει ως και εκείνα τα κομμάτια της ΠΑΣΠ που στάθηκαν εναντίον της στάσης του ΠΑΣΟΚ και μετείχαν σε καταλήψεις και αγώνες για το άρθρο 16. Αυτή η παράταξη του 16 δεν είναι συγκόλληση χωρίς περιεχόμενο, το πλαίσιο καθορίζεται από τις αριστερές δυνάμεις γιατί αυτές αποτέλεσαν τον συντριπτικό κορμό του κινήματος.
Ο όρος «παράταξη» είναι καταχρηστικός. Μιλάμε για πολλαπλά επίπεδα συνεύρεσης, συνύπαρξης. συνεργασίας. Δεν σημαίνει η πρόταση αυτή τη διάλυση των διαφορετικών παρατάξεων που σήμερα υπάρχουν. Σημαίνει όμως ένα επίπεδο συνεργασίας και συσπείρωσης, κοινές πολιτικές μάχες (άρα και κοινές εκλογικές μάχες), διαμόρφωση μιας γραμμής άμυνας, από κοινού πυροδότηση αγώνων και κινημάτων.
Άρα η εύκολη απόρριψη της «παράταξης του 16» διότι δεν μπορεί να φτιαχτεί μια και μόνη παράταξη θα είναι προσχηματική όσο δεν απαντάει στην ουσία. Η ουσία δεν είναι η αυτοδιάλυση των διαφορετικών παρατάξεων, η καθαίρεση ως δια μαγείας των διαφορών, η κατάργηση των ιδιαίτερων προοπτικών και προτάσεων. Είναι όμως πολιτικά αγράμματο να υποστηρίζει κάποιος ότι εξορισμού στις εκλογές κατεβαίνουμε με το σύνολο της γραμμής. Σε κάθε εκλογική μάχη μπορεί να κατέβει κάποιος με το σύνολο της γραμμής του για να καταμετρήσει τον εαυτό του, ή με πολιτική συμμαχία ακόμη και με δυνάμεις πολύ διαφορετικές. Η ιστορία των συνεργασιών, κοινών μαχών, συμμαχιών μέσα στο αριστερό κίνημα είναι πλούσια σε παραδείγματα.
Μπροστά στις εκλογές τι;
Το κυβερνητικό σχέδιο είναι σαφές για τις φοιτητικές εκλογές: Γνωρίζοντας την κατάσταση της αριστεράς, προτείνει άμεσα εκλογές ώστε να απορροφηθούν οι κραδασμοί για τον νόμο πλαίσιο. Το δεύτερο πράγμα που σχεδιάζει η ΝΔ είναι να πάει σε εκλογές χωρίς ιδιαίτερες αναστατώσεις στον πολιτικό χάρτη, να βγει πρώτη δύναμη η ΔΑΠ και να μιλήσει ο Καραμανλής και η Γιαννάκου για την πλειοψηφία που συναινεί στις μεταρρυθμίσεις. Ή μήπως δεν θα γίνει έτσι;
Η τοποθέτηση που φαίνεται να κάνουν οι δύο εταίροι του δικομματισμού στο κίνημα και στη φοιτητική αριστερά (ΕΑΑΚ και ΠΚΣ) δεν φαίνεται να διαφέρει και πολύ: «Εμείς είμαστε το κίνημα, ψηφίστε μας». Μπροστά στις φοιτητικές εκλογές κάθε στάση είτε θα υπηρετεί την κεφαλαιοποίηση των κερδών γύρω από τον εαυτό του καθενός, είτε θα αποτελεί πυροδότη για μια ευρύτερη ανασύνθεση της φοιτητικής αριστεράς που θα οδηγεί σε κεντρικά πολιτικά αποτελέσματα, αρνητικά για τον δικομματισμό. Η μεγαλύτερη υπηρεσία στο κίνημα αυτή τη στιγμή είναι να αποδείξουμε (όχι αθροίζοντας ποσοστά και νούμερα, αλλά δημιουργώντας μια νέα δυναμική) ότι το κίνημα είναι η πλειοψηφία. Η μεγαλύτερη υπηρεσία είναι να μπλοκάρουμε τις μεταρρυθμίσεις της ΝΔ και μόνο με την παρουσία και τη μάχη που θα δώσει η «παράταξη του 16». Και αυτό δεν είναι εκλογικό σχέδιο ούτε εκλογική τακτική. Είναι η πιο άμεση και πραγματική πολιτική ανάγκη.
Στο βαθμό που οι τοποθετήσεις από μεριάς των βασικών δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς εξακολουθούν να κοιτάζουν τον καθρέφτη τους και να αναπαράγουν τα κλασικά καθιερωμένα σχήματα περί ιδιαίτερων προτάσεων και συνολικών φυσιογνωμιών που «οφείλουν» να κατέβουν «ολοκληρωμένα» στις εκλογές, κάθε δύναμη που βρίσκεται με τη μεριά μιας ενωτικής τοποθέτησης δεν μπορεί παρά να προχωρήσει. Χωρίς άγχος και βιασύνες, δίνοντας χώρο και χρόνο στην κοινή πολιτική έκφραση, με δημοκρατία και ισοτιμία (έννοιες που έχουν λιώσει από τη φραστική χρήση, έχουν εξαφανιστεί όμως στην πράξη). Στην περίπτωση λοιπόν αυτή, η εκλογική μας στάση θα είναι ένα ενδιάμεσο βήμα για την «παράταξη του 16». Είναι ένα καταρχήν βήμα που αν πετύχει θα δημιουργήσει μια συνολικότερη δυναμική γύρω από την «παράταξη του 16» και την ανασύνθεση του κινήματος και της αριστεράς.
Να συγκροτήσουμε την «παράταξη του 16»
Η ΚΟΕ μετά το φοιτητικό κίνημα που ράγισε τη δικομματική συναίνεση για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και μπροστά στη νέα πρόκληση της κυβέρνησης με την κατάθεση του νόμου-πλαίσιου, παίρνει την πρωτοβουλία και καταθέτει μια πρόταση ανασύνθεσης της αριστεράς και ανασυγκρότησης του κινήματος.
Κάθε ξέσπασμα και αγώνας οφείλει να αφήνει υλικά αποτελέσματα, όχι μόνο στο κίνημα, αλλά και στη θεωρία και στην οργάνωση της αριστεράς. Η συγκέντρωση δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς για να αλλάξει μόνιμα ο πολιτικός χάρτης στις σχολές, για να υπάρξει μια άλλη σχέση ανάμεσα στην νεολαία και στην αριστερά, για να ενωθούμε απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και στην πολιτική του, σήμερα είναι ώριμη ανάγκη να αναδεικνύεται από το ίδιο το κίνημα.
Η ΚΟΕ απευθύνει πρόσκληση – κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις, σχήματα, παρατάξεις, πολιτικές οργανώσεις, ανένταχτους φοιτητές που βρέθηκαν στο μπλοκ του αγώνα και των καταλήψεων.
Η πρόσκληση αυτή με ορίζοντα τη διοργάνωση ενός πανελλαδικού, φοιτητικού διημέρου στην Αθήνα στις 10-11 Μάρτη φιλοδοξεί να αποτελέσει έναυσμα μιας πλατιάς συζήτησης και να καταλήξει στη συγκρότηση μιας ενωτικής συσπείρωσης της αριστεράς, με αντινεοφιλελεύθερο-αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό που να δώσει τη μάχη και στις φοιτητικές εκλογές και -πολύ περισσότερο- πριν και μετά από αυτές.
Τις επόμενες δύο εβδομάδες σε πολλές πόλεις η ΚΟΕ θα διοργανώσει και συνδιοργανώσει εκδηλώσεις με θέμα «Για μια ανασύνθεση της αριστεράς και του κινήματος». Σήμερα ξεκινά τον δημόσιο διάλογο στην εφημερίδα Αριστερά! απευθυνόμενη σε πολιτικές συνιστώσες – δυνάμεις της αριστεράς.
Οι αριστερές δυνάμεις απαντούν στην πρόταση της ΚΟΕ. Το ερώτημα που θέσαμε είναι:
Μπορεί αυτό το φοιτητικό κίνημα να γίνει έναυσμα για μια ανασύνθεση στην αριστερά και διαδικασίες ενότητας που να αλλάξουν τον πολιτικό χάρτη στα πανεπιστήμια; Πώς βλέπετε μια πρόταση συγκρότησης της παράταξης του 16; Πώς βλέπετε να υπηρετείται μια τέτοια πρόταση μπροστά και στις φοιτητικές εκλογές;
Διαβάστε τις απαντήσεις πολιτικών δυνάμεων και φοιτητικών παρατάξεων στα αμέσως επόμενα άρθρα της εφημερίδας.